Joris Ghekiere
De Belgische schilder Joris Ghekiere (1955-2016) maakt werk met een dubbele bodem. Hij laat zich inspireren door de schoonheid die hij vindt in eigen foto’s of in beeldmateriaal van het internet. Zijn lyrische en eclectische benadering is erop gericht diverse stijlen en technieken te vermengen, waarbij ook figuratieve afbeeldingen samengaan met abstracte motieven. Hij schildert stillevens van planten en bomen, futuristische landschappen, gemaskerde personages, een glinsterende discobal, tegelmotieven, een dode hond, en talloze portretten van jonge vrouwen – vaak vanop de rug gezien – steeds met een opmerkelijke haardos, pose of gelaatsuitdrukking. Ghekiere is gefascineerd door een clichématige schoonheid die letterlijk te mooi is om waar te zijn, waardoor er steeds een weemoed en een besef van vergankelijkheid opdoemen. De schoonheid van het beeld wordt in vraag gesteld door de gehanteerde techniek: in elkaar vloeiende kleuren, zogenaamd gephotoshopte negatiefbeelden, een vreemde schaduw of een ongemakkelijke invalshoek. Daardoor behoort zijn oeuvre, zoals dat van verschillende Belgische schilders van zijn generatie, tot de beeldbevragende actuele schilderkunst: het medium wordt ingezet om het beeld inhoudelijk en visueel ter discussie te stellen.
Tekst: Hans Willemse